___________________________________________________________________________________________________

JAK ZADBAĆ O EMOCJE PRZEDSZKOLAKA IDĄCEGO DO PIERWSZEJ KLASY?

Pójście do pierwszej klasy to ogromna zmiana w życiu dziecka, jak również całej
rodziny. To początek zupełnie nowego etapu: więcej obowiązków, nowe znajomości,
inna codzienna rutyna. Dla dziecka może to być zarówno ekscytujące, jak również
stresujące. Dlatego tak ważne jest, aby oprócz przygotowania wyprawki czy zapoznania
się ze szkołą, zadbać również o emocjonalną gotowość dziecka.
Rozmawiaj o szkole w pozytywny sposób
Nastawienie rodzica bezpośrednio wpływa na dziecko. Nawet jeśli masz obawy– nie
przenoś ich na malucha. Mów o szkole jako o miejscu ciekawym, gdzie można poznać
nowych przyjaciół, nauczyć się wielu interesujących rzeczy i rozwijać swoje pasje.
Unikaj straszenia szkołą- zamiast tego podkreślaj jej pozytywy.
Ucz samodzielności
Pierwszoklasista musi zmierzyć się z nowymi obowiązkami– zarówno edukacyjnymi, jak
i codziennymi. Dziecko poczuje się pewniej, jeśli wcześniej nauczy się pakować swój
plecak, pilnować swoich rzeczy, czynności samoobsługowych czy umiejętności radzenia
sobie z konfliktami oraz komunikowania własnych potrzeb.
Ćwiczcie rytuały dnia
Szkoła wiąże się z bardziej regularnym rytmem– wcześniejsze wstawanie, dłuższy czas
skupienia, ograniczony czas na zabawę w ciągu dnia. Warto kilka tygodni przed
wrześniem zacząć stopniowo dostosowywać się do tego rytmu, poprzez wcześniejsze
pójście spać oraz pobudki, ćwiczenia koncentracji uwagi (czytanie książek, układanie
puzzli).
Oswój dziecko z nowym miejscem
Niech szkoła nie będzie zupełnie obcym miejscem w dniu rozpoczęcia roku szkolnego.
Możecie np. przejść się wokół szkoły, a jeśli jest taka możliwość– odwiedzić ją w
środku, jak również uczestniczyć w dniach otwartych. Dzięki temu dziecko będzie
wiedziało, gdzie znajduje się sala, toaleta, szatnia – to zmniejszy stres w pierwszych
dniach.
Pomóż nazywać i wyrażać emocje
Dziecko może czuć radość, ale też strach, niepewność czy smutek. I to jest całkowicie
naturalne. Wspieraj je, ucz nazw emocji i pokazuj, że każde uczucie jest w porządku.
Rozmawiajcie codziennie.
Bądź blisko i daj dziecku poczucie bezpieczeństwa
To, co najbardziej pomoże dziecku emocjonalnie przygotować się do szkoły, to Twoja obecność, zrozumienie i cierpliwość. Wspieraj, ale nie wyręczaj. Daj przestrzeń na popełnianie błędów, ale też pokaż, że zawsze może na Ciebie liczyć.

Emocjonalne przygotowanie dziecka do pójścia do pierwszej klasy to proces, który warto rozpocząć wcześniej i prowadzić spokojnie, krok po kroku. Im więcej wsparcia, rozmów, cierpliwości i miłości okażemy dziecku, tym łatwiej odnajdzie się ono w nowej rzeczywistości szkolnej. Dla niego to wielka sprawa- nie zapominajmy o tym.

___________________________________________________________________________________________________

JAK POMÓC DZIECKU W ROZWIJANIU KONCENTRACJI?

Koncentracja uwagi jest kluczem do skutecznej nauki i rozwoju dziecka. Wielu rodziców
zmaga się z problemami związanymi z deficytem uwagi u swoich pociech. Zdarza się, że
podczas wspólnej pracy nasuwa się pytanie: „Czy to zadanie jest dla niego zbyt nudne, czy może za trudne?”, albo: „Ta gra wydaje mi się świetna, ale moje dziecko już po 10 minutach traci zainteresowanie”. Jak więc wygląda koncentracja na różnych etapach rozwoju i jak wspierać jej rozwój u dziecka?
Czym jest koncentracja?
Koncentracja to zdolność skupienia uwagi na wykonywanym zadaniu przez dłuższy czas.
Wraz z wiekiem dziecka jego umiejętność koncentracji stopniowo się rozwija, a zewnętrzne przeszkody, takie jak hałas, coraz mniej wpływają na jego skupienie.
Dwuletnie dziecko potrafi utrzymać uwagę na jednej czynności przez około 5 minut. Dziecko w wieku 3-4 lat wydłuża ten czas do około 10 minut. Natomiast sześcioletnie dziecko, które niedługo rozpocznie naukę w szkole, potrafi skoncentrować się przez około 30 minut. Wraz z początkiem nauki szkolnej ten czas stopniowo się wydłuża. Dziecko staje się bardziej systematyczne, samodzielne i zmotywowane do działania.
Warto podkreślić, że koncentracja jest ściśle związana z motywacją. Gdy dziecko wykonuje zadanie, które go interesuje, skupienie przychodzi naturalnie i bez wysiłku.
Co wpływa na koncentrację dziecka?
Na efektywność koncentracji uwagi może negatywnie wpływać wiele czynników, takich jak:
* Brak zainteresowania tematem – dziecko najchętniej zajmuje się tym, co naprawdę
je interesuje.
* Niesprzyjająca atmosfera nauki – pośpiech, krytyka, zdenerwowanie czy hałas
mogą utrudniać skupienie.
* Niska motywacja i brak wsparcia – brak zachęty ze strony rodzica może wpływać
na spadek zaangażowania dziecka.
* Dieta – nadmiar cukru, konserwantów i sztucznych barwników może obniżać
zdolność dziecka do skupienia.
Jak wspierać rozwój koncentracji?
* Nie porównuj dziecka do innych – każde dziecko rozwija się we własnym tempie. Porównywanie go z rówieśnikami może obniżyć jego samoocenę i zniechęcić do nauki.
* Wspieraj, ale pozwól działać samodzielnie – daj dziecku czas na samodzielne wykonanie zadania. Nie rób tego za nie, nawet jeśli
myślisz, że zajmie Ci to mniej czasu. Wyręczanie dziecka odbiera mu szansę na naukę
odpowiedzialności.
* Zadbaj o odpowiednie środowisko
Twórz spokojną atmosferę do nauki – wyłącz telewizor, ogranicz hałas i zadbaj o
porządek na biurku dziecka.
* Dopasuj zadania do zainteresowań dziecka
Wybieraj ćwiczenia i zadania, które będą atrakcyjne i ciekawe dla dziecka. Jeśli coś go
interesuje, skupienie przyjdzie naturalnie.
* Zwróć uwagę na dietę
Dbaj o zdrowe posiłki i unikaj nadmiaru cukru oraz przetworzonych produktów.
Dobre odżywianie ma ogromny wpływ na zdolność koncentracji.
* Chwal za wysiłek, nie tylko za efekt
Doceniaj zaangażowanie i starania dziecka, nawet jeśli wynik nie jest idealny. To
buduje jego motywację i wiarę w siebie.
Problemy z koncentracją są normalnym etapem rozwoju dziecka, ale wsparcie ma kluczowe znaczenie. Pamiętaj, aby okazywać cierpliwość i zachęcać dziecko do samodzielności. Dzięki temu będzie mogło stopniowo rozwijać swoją zdolność skupienia i podejmować wyzwania z większą pewnością siebie.

___________________________________________________________________________________________________

UTRUDNIONE ODDYCHANIE PRZEZ NOS
– DLACZEGO WARTO ZWRÓCIĆ NA TO UWAGĘ? 

Oddychanie przez nos odgrywa kluczową rolę w prawidłowym rozwoju dziecka.
Gdy dziecko oddycha przez usta, może to prowadzić do wielu problemów zdrowotnych, takich jak: 
– zwiotczenie mięśni twarzy i języka, 
– osłabienie mięśni całego ciała i przepony, 
– kłopoty z głosem, a nawet z prawidłową postawą. 
Przyczyną otwartej pozycji ust u dzieci mogą być: 
– częste infekcje, 
– alergie lub nietolerancje pokarmowe, 
– powiększone migdałki podniebienne i/lub gardłowy, 
– zapalenia zatok lub skrzywienie przegrody nosowej. 
Gdy język nie przylega do podniebienia z powodu oddychania przez usta, może dojść do nieprawidłowego rozwoju nosa, szczęki i podniebienia (np. powstania tzw. gotyckiego podniebienia lub wąskiej szczęki). 
Jakie są konsekwencje oddychania przez usta? 
1. Częstsze infekcje – nos nie spełnia swojej roli jako filtra ochronnego przed drobnoustrojami. 
2. Słabsze mięśnie oddechowe i klatki piersiowej – co może wpływać na ogólną sprawność fizyczną i umysłową dziecka oraz zdolność koncentracji. 
3. Gorsza wentylacja płuc – może negatywnie oddziaływać na krążenie, metabolizm i odporność. 
Co mogą zrobić rodzice? 
Dbajcie o profilaktykę infekcji: 
– zapewniajcie dziecku dużo ruchu na świeżym powietrzu, 
– dbajcie o zdrowe odżywianie. 
Pomóżcie dziecku prawidłowo oddychać: 
– uczcie wydmuchiwania nosa – zakrywając jedną dziurkę nosa i wykorzystując mięśnie brzucha. 
Zwracajcie uwagę na zamknięte usta – pomagajcie dziecku nawykowo utrzymywać usta zamknięte w ciągu dnia. 
Jeśli zauważycie, że dziecko ma powiększone migdałki podniebienne lub gardłowe, które mogą utrudniać oddychanie przez nos, skonsultujcie się z lekarzem laryngologiem. Wczesne rozpoznanie i leczenie problemów pomoże zapobiec ich poważniejszym skutkom w przyszłości. 
Zdrowe oddychanie to zdrowe dziecko – zadbajmy o to razem! 

___________________________________________________________________________________________________

JAK POMÓC DZIECKU W NOWYCH SYTUACJACH?

Najpierw zastanówmy się, czym może być dla naszej pociechy nowa sytuacja. Otóż może to być pierwszy dzień w przedszkolu lub szkole, nowi koledzy, przeprowadzka, pierwszy wyjazd bez rodziców w czasie wakacji na przykład na kolonię. Każda taka sytuacja to dla dziecka nowe doświadczenie, zdobycie nowej wiedzy, poznanie otoczenia, nowych osób, a przede wszystkim okazja do uczenia się różnych sposobów reagowania. Niejednokrotnie nowe sytuacje są dla dziecka stresujące, wzbudzają jego niepokój. Jedne dzieci radzą sobie z nimi lepiej, a inne gorzej. Wynika to przede wszystkim z różnic w temperamencie oraz stylu funkcjonowania, jaki dziecko sobie przyswoiło, obserwując osoby dla niego znaczące, ich reakcje i zachowania.
Zadaniem dorosłych, a zwłaszcza rodziców jest odpowiednie przygotowanie dziecka do
radzenia sobie w nowych sytuacjach i wyposażenie go we właściwe wzorce reagowania, by mogło w przyszłości z łatwością przystosować się do zmian.
Oto kilka strategii, które stosowane przez dorosłego mogą ułatwić dziecku radzenie sobie w nowych okolicznościach.
Rozmawiaj z dzieckiem. Jednym z najważniejszych kroków w pomaganiu dziecku w
nowych sytuacjach jest otwarta i szczera rozmowa. Zachęcaj dziecko do dzielenia się swoimi uczuciami i obawami. Wyjaśnij, że to normalne czuć się niepewnie w nowych
okolicznościach. Pamiętaj, aby aktywnie słuchać – dziecko musi wiedzieć, że jego uczucia są ważne i uznawane.
Przygotuj dziecko na zmianę. Przygotowanie dziecka na nową sytuację może znacznie
zmniejszyć jego lęki. Przed wprowadzeniem zmian omów z pociechą, czego może się
spodziewać. Jeśli to możliwe, odwiedź nowe miejsce z dzieckiem przed pierwszym dniem (np. nową szkołę, plac zabaw). Przygotuj wspólnie plan działania, co zrobić w trudnych momentach (np. gdy poczuje się zestresowane lub zagubione).
Zachęcaj dziecko do eksploracji nowych doświadczeń. Pokaż mu, że nowe sytuacje mogą być przyjemne i rozwijające. Możesz wprowadzać nowe aktywności stopniowo, na przykład: udział w nowych zajęciach pozalekcyjnych, odwiedzanie nowych miejsc lub poznawanie nowych przyjaciół.
Ucz empatii i rozwiązywania problemów. Pomoc w zrozumieniu emocji innych ludzi
może być bardzo przydatna. Ucz dziecko empatii, aby mogło lepiej radzić sobie w
interakcjach z rówieśnikami. Ucz także metod rozwiązywania problemów, aby nauczyło się radzić sobie z trudnościami, które mogą się pojawić.
Buduj u dziecka wiarę w siebie. Wzmacniaj pewność siebie dziecka poprzez pozytywne wzmocnienie. Chwal je za wysiłki, niezależnie od wyniku i przypominaj o jego mocnych stronach. Dzieci, które wierzą w siebie, łatwiej radzą sobie w nowych sytuacjach.
Daj przykład. Dzieci często naśladują zachowania dorosłych. Pokazuj im, jak stawiać
czoła nowym wyzwaniom. Dziel się własnymi doświadczeniami oraz sposobami radzenia
sobie ze stresem, aby dać im konkretne wzory do naśladowania.
Bądź cierpliwy. Pamiętaj, że każde dziecko rozwija się w swoim tempie. Cierpliwość jest
kluczowa – dach, jakie podjęliście kroki, mogą nie przynosić natychmiastowych rezultatów. Daj dziecku czas na adaptację do nowych okoliczności.
Reasumując pomaganie dziecku w nowych sytuacjach to proces, który wymaga
zaangażowania, empatii i wsparcia. Dzięki otwartym rozmowom, odpowiedniemu
przygotowaniu i budowaniu pewności siebie, dzieci mogą nauczyć się radzić sobie z nowymi doświadczeniami w sposób pozytywny i konstruktywny. Każda nowa sytuacja to szansa na rozwój i naukę, a wsparcie okazane przez rodzica jest kluczowe w tym procesie.

___________________________________________________________________________________________________

O BUDOWANIU RELACJI SZKOLNYCH

Budowanie relacji międzyludzkich odgrywa bardzo ważną rolę w rozwoju i
funkcjonowaniu człowieka. Już od najmłodszych lat wchodzimy w relacje z najbliższymi obiektami (rodzice), a następnie z rówieśnikami.
Dzieci w szkole podstawowej budują relacje na różne sposoby, które są kluczowe dla ich rozwoju społecznego i emocjonalnego. Dzięki relacjom dzieci uczą się jak
współpracować, komunikować się czy rozwiązywać konflikty. Budują również poczucie przynależności do danej grupy oraz rozwijają umiejętności interpersonalne. Uczą się empatii oraz rozwijają tożsamość- poczucie własnego ja.
Istnieje wiele sposobów, poprzez które dzieci wchodzą w relacje z rówieśnikami. Szkoła jest miejscem, w którym dzieci spędzają większość swojego czasu. Wspólne zabawy na podwórku czy w klasie są podstawą budowania relacji. Dzieci poprzez gry zespołowe, planszowe, uczą się współpracy, rywalizacji oraz dzielenia się. W ramach zajęć szkolnych dzieci często pracują w grupach, co sprzyja wymianie pomysłów i rozwijaniu umiejętności interpersonalnych. Dzieci, tak samo jak dorośli, często nawiązują relacje na podstawie wspólnych zainteresowań, takich jak sport, muzyka, gry. Udział w zajęciach pozalekcyjnych sprzyja poznawaniu nowych kolegów i koleżanek. Nieustającą rolą rodziców i nauczycieli jest wspieranie dzieci w budowaniu relacji oraz stwarzanie warunków do interakcji społecznych. Warto pamiętać o tym, że dziecko większość swojego czasu spędza w szkole, dlatego też w tym miejscu tworzy najwięcej relacji.

___________________________________________________________________________________________________